Umræða og fréttir

Helga Kristín Magnúsdóttir og Guðmundur Daníelsson létu draum um að ganga í grunnbúðir Everest í Himalaja-fjallgarði Nepals rætast

                                          
                                           Guðmundur og Helga í Himalaja-fjallgarðinum. Þau segja að
                                           samstarfsfólk þeirra í Domus Medica hafi tekið virkan þátt í upplifuninni
                                           í gegnum myndir sem þau sendu heim. Myndir/Guðmundur/Helga.

„Við vinnufélagarnir hittumst fyrir tilviljun á fyrirlestri um háfjallagöngu í Hörpu. Síðan höfum við ekki talað um annað en að fara í göngu á Everest. Það tók okkur tvö ár að láta drauminn verða að veruleika,” segir Helga Kristín Magnúsdóttir svæfingalæknir en þau Guðmundur Daníelsson æðaskurðlæknir stóðu í grunnbúðunum um miðjan októbermánuð.

                                                             

Þau hafa síðasta áratug verið samstarfsfélagar í Domus Medica. Helga vinnur bróðurpartinn fyrir norðan á Akureyri en kemur reglulega suður. Þau eru sammála um að reynslan frá Everest hafi verið ævintýraleg.

Þau gengu í 5600 metra hæð í Himalaja-fjallgarðinum. Ferðin tók 9 daga upp í búðirnar en aðeins fjóra daga niður.

„Ég hafði áður náð 4500 metra hæð í Perú,“ segir Helga sem einnig hefur gengið í Jórdaníu, Víetnam og í kringum Mont Blanc. „Það reyndi mun meira á að fara í 5600 metra,“ segir Helga sem er alvön vetrargöngum og fer á rjúpu. Guðmundur segir kuldann hafa verið meiri áskorun en hæðina, sem fæstir búist við enda festist kuldinn ekki á filmu.

„Við erfiðustu aðstæður taka fæstir myndir,“ segir hann og hlær. „Þetta er hrjóstrugt land, getur orðið mjög kalt á nóttunni. Húsin eru ekki upphituð nema að hluta en með góðum svefnpoka er þetta ekkert mál. Klósettaðstaðan oft á tíðum ekki góð, en matur og allur aðbúnaður að öðru leyti góður.“

Þau eru samtaka í lýsingum á stórbrotinni náttúru. „Maður er á einstigi í fjallasölum,“ segir Guðmundur. „Umhverfið svo ólíkt okkar sem og lifnaðarhættir í Nepal.“ Þrátt fyrir að hafa borðað mikið af kolvetnum, pasta og kartöflur, hafi hópurinn lést og líklega misst einnig vöðvamassa, sem sýni erfiðið. „Ætli flestir hafi ekki misst um tvö, þrjú kíló,“ segir hann.

Helga hafði áður gengið í Nepal, í Anna-purna-þjóðgarðinum. Upplifunin hafi verið önnur. „Allt annað landslag. Það er gróðurhérað en Everest auðn,“ segir hún og reynir að lýsa þessu enn betur. „Fjöllin á Íslandi eru eins og smáhólar eftir að hafa verið í þessum fjallasölum.“

Þau voru í hópi Vilborgar Örnu Gissurardóttur pólfara og fyrstu íslensku konunnar til að klífa Everest. „Reynsla hennar smitar úr frá sér. Maður fyllist eldmóði, trausti og upplifði öryggi að hafa hana hana sér við hlið,“ segir Guðmundur. „Svo er hún með úrvalslið með sér sem gerði ferðina ógleymanlega,“ segir Helga.

Guðmundur segir að gönguferð sem þessi sé einkar áhugaverð fyrir lækna og læknanema. „Maður finnur fyrir önduninni, meltingarfærunum og hjartanu. Öll líffærakerfin tengjast, þau verða fyrir breytingum á leiðinni og það finnst svo vel á göngunni,“ segir hann.

En hvað gera þau nú þegar þessu markmiði er náð? „Ég held við tökum því rólega og förum á Hvannadalshnjúk í vor. Svo getur verið að við spjöllum um í vinnunni hver næsta áskorun verður.”