Umræða og fréttir

Með hækkandi sól nú á vordögum er gott að staldra aðeins við og skoða hvað hefur gengið vel, hvaða sigrar hafa unnist og hverju vinna síðasta árs hefur skilað okkur. Sem stjórnarmaður í FAL síðustu tvö ár hef ég tekið þátt umfjöllun um fjölmörg mál sem snúa að starfi okkar sem lækna, að finna út hvar eru brotalamir og hvað má bæta. Okkur er tamt að horfa á það sem illa gengur, fer úrskeiðis eða þegar  við teljum að brotið sé á okkur. Þetta starf er að sjálfsögðu mikilvægt, því annars myndum við aldrei berjast fyrir breytingum til batnaðar og hlutirnir yrðu óbreyttir um ókomna tíð. En ekki má gleyma að taka eftir og gleðjast yfir sigrunum.

Stéttarfélagsmál eru gjarnan þess eðlis að stór stökk í baráttunni fyrir bættum kjörum sjást sjaldan. Breytingarnar taka oft langan tíma og koma í smá skrefum og því tökum við síður eftir þeim. En ef vel er að gáð sjáum við þó að hlutirnir þokast í rétta átt. Allavega stundum.

Þegar nýir kjarasamningar voru gerðir á síðasta ári voru námsferðir almennra lækna eitt af þeim atriðum sem almennir læknar gerðu miklar athugasemdir við. Með sanni var þetta eitt af þeim málum sem lögð var hvað mest áhersla á. Í sparnaði síðustu ára var sá mikilvægi þáttur í okkar starfi, sem símenntun er,  skorinn burt á sumum sviðum spítalans. Vegna þröngra ákvæða í þágildandi kjarasamningi mátti túlka hann svo að læknar þyrftu að uppfylla ströng skilyrði til að eiga rétt á námsferðum. Með nýjum kjarasamningi var tekið á þessu atriði og nú eru almennir læknar frá Íslandi farnir að sjást oftar með kollegum sínum á þingum erlendis. Þessi breyting var til mikilla bóta. Ég tel að allir læknar séu sammála um mikilvægi þess að fá tækifæri til að víkka sjóndeildarhringinn og kynnast því sem er að gerast fyrir utan landsteinana, auka við þekkingu sína, fylgjast með því sem er að gerast í vísindaheiminum og styrkja tengslanetið. Ekki er síður mikilvægt að sinna þessum hluta af starfi okkar  lækna  við upphaf starfsferilsins en síðar á lífsleiðinni.

Læknar sem eignast börn fá greiddan fæðingarstyrk frá Fjölskyldu- og styrktarsjóði LÍ (FOSL). Reglur FOSL hafa kveðið á um að allir læknar sem eignast barn geti sótt um og fengið greidda fasta upphæð úr sjóðnum. Þetta er sambærilegt við reglur annarra stéttarfélaga. Ef hins vegar báðir foreldrar barnsins eru læknar, sem þó nokkur dæmi eru um á ári hverju, hefur einungis annað foreldrið fengið fæðingarstyrkinn greiddan. Í nútíma jafnréttisþjóðfélagi skýtur þetta ansi skökku við. Hafa reglulega borist kvartanir um þetta mál frá félagsmönnum. Í vetur var reglum sjóðsins breytt og fá nú báðir foreldrar styrk úr sjóðnum. Annað foreldrið fullan styrk en hitt foreldrið hálfan. Þetta er eitt af þeim réttindamálum sem rædd hafa verið í þó nokkur ár, en hefur nú með sanni þokast í rétta átt.

Innan Landspítalans hefur í vetur verið lögð mikil vinna í að bæta starfsaðstæður kandídata. Hópur kandídata í hagsmunanefnd FAL hefur þar unnið mikið starf í samvinnu við vísinda-, mennta- og nýsköpunarsvið Landspítalans. Kandídatar er sá hópur innan spítalans sem flakkar hvað mest á milli deilda. Vinnulag deilda er ólíkt og hlutverk og skyldur kandí-data geta verið ansi ólíkar eftir því á hvaða deild þeir vinna þann mánuðinn. Er það því ákveðið gæðamál að hafa góðar verklagsreglur til að styðjast við, svo ljóst sé frá fyrsta degi hvert er hlutverk kandídatsins á deildinni, hvaða verkum hann á að sinna og hvernig. Þarna er ekki verið að tala um læknisfræði, heldur praktísk atriði við vinnu eins og á hvaða fundi er ætlast til að kandídatinn mæti, hvort og hvaða göngudeild hann á að sinna, hvort og hvenær hann á að sinna innskriftum eða eftirfylgd sjúklinga, svo eitthvað sé nefnt. Ansi stór hópur kandídata er menntaður erlendis og hefur aldrei unnið á Landspítalanum. Æði oft er enginn til að taka beinlínis á móti þeim við komuna á spítalann og setja þá almennilega inn í starfið. Þessi vinna við skýrar verklagsreglur kemur þeim þá mikið til hjálpar. 

Eins og alltaf eru margir hlutir sem gera má betur og eru þess virði að berjast fyrir til að bæta kjör okkar. Á sumardeginum fyrsta, þegar þetta er ritað, er þó viðeigandi að horfa á björtu hliðarnar og gleðjast yfir því sem vel hefur gengið. Framtíðin er björt og maður getur ekki annað en brosað út í annað þegar maður rekst endrum og eins á nýja sérfræðinga á göngum spítalans. Nýflutta heim frá útlöndum og þeir segja manni að það sé nú ekki svo slæmt að vera á Íslandi.