Umræða og fréttir

Pistill í Læknablaðið. Um hvað á ég að skrifa? Eitthvað út frá eigin brjósti. Eitthvað gáfulegt auðvitað. Eitthvað sem skiptir máli. Eitthvað sem er í umræðunni. Eitthvað um lækna.

En hvað?

Kannski um nýtt vaktaplan unglækna á Landspítala. Kannski um landflótta íslenskra lækna. Kannski staðgöngumæðrun. Kannski um nýja spítalann. Kannski Læknafélagið og stjórn LÍ. Kannski um Björn Zoëga og stjórnunarverðlaunin hans. Kannski um vanlíðan lækna í starfi á Landspítala. Kannski um ógreidda yfirvinnu. Kannski um FÍFL. Kannski um hjúkrunarfræðinga í stjórnun. Kannski um komandi kjarasamninga. Kannski um skammarlega lág laun nýútskrifaðra læknakandídata. Kannski hvernig það er að vera deildarlæknir á bæklunardeild Landspítala. Kannski.

Eða ætti ég kannski bara að skrifa um eitthvað jákvætt. En hvað er jákvætt og skiptir einhverju máli? Er eitthvað jákvætt sem skiptir máli? Skiptir einhverju máli að vera jákvæður?

Já, það er best að skrifa eitthvað jákvætt. Eitthvað jákvætt sem tengist læknum. Eitthvað sem er jákvætt við það að vera læknir. Af hverju er ég annars læknir? Og af hverju ætla ég að halda áfram að vinna sem læknir? Ég velti þessu stundum fyrir mér og sérstaklega núna þegar ég er allt í einu heimavinnandi húsmóðir að hugsa um ungabarn – og viti menn, það er bara svona líka skemmtilegt og það er greinilega margt annað hægt að gera en að vinna á spítala!

En aftur að þessu jákvæða með lækna ... Ég fór í læknanám af því ég hélt það væri svo gaman að vera læknir, eða mig minnir það allavega. Það var líka ótrúlega gaman að vera læknanemi, ég sé það mjög vel núna, og kann meira að segja að meta það. Hvað var samt svona ofboðslega gaman? Var það verklega efnafræðin á fyrsta ári, lífeðlisfræðitilraunirnar eða kannski lyfjafræðin? Eða var það kannski verknámið þegar maður loksins komst inn á spítalann og fékk að fara í hvíta sloppinn og hitta sjúkling í fyrsta skipti. Já, það var alla vega gaman, ég man það.

Í raun og veru voru það allir hinir. Allir hinir læknanemarnir (eða kannski ekki alveg allir...) sem voru svo skemmtilegir og gerðu það að verkum að meira að segja verklega efnafræðin, lífeðlisfræðitilraunirnar og lyfjafræðin voru skemmtileg, eða að minnsta kosti skemmtilegar minningar svona eftir á!

Miðað við efni og aðstæður er í raun alveg stórmerkilegt hvað læknanemar eru skemmtilegt fólk. Og núna, þegar allir þessir læknanemar eru orðnir læknar, þá er líka mesta furða hvað flestir þeirra eru áfram skemmtilegir! Satt að segja hef ég kynnst alveg einstaklega mörgu góðu fólki í þessu námi og starfi, vinum sem munu fylgja mér alla ævi, það er ég viss um og það er jákvætt! Með sumum þessara vina hef ég meðal annars ferðast til nokkurra heimsálfa í leik og starfi og haft af því gagn og gaman og það er jákvætt. Ég kann núna að spila póker en Pókerklúbburinn Sápan var stofnaður í byrjun kandídatsárs og virkaði sem nokkurs konar sjálfshjálparhópur fyrir veðurbarða og vinnulúna læknakandídata. Fjallaklúbburinn FOF samanstendur af nokkrum galvöskum og sérdeilis huggulegum kvenlæknum sem hafa klifið saman nokkra tinda og eru ekkert að fíflast með það, það er mjög jákvætt! FAL (Félag almennra lækna) áður FUL (Félag ungra lækna) er dæmi um jákvæðan félagsskap ungra lækna sem hefur komið ýmsu til leiðar og svo er bara alltaf svo gaman þegar margir ungir læknar koma saman, jákvætt. Já, ótrúlegt en satt, þá eru læknar nefnilega bara mjög skemmtilegir og það verður að teljast jákvætt. Á þessum stutta tíma í starfi sem læknir hef ég líka fengið að taka lítillega þátt í kennslu og umönnun læknanema á spítalanum og er það einstaklega skemmtilegt og gefandi. Lengi lifi Gleðispítalinn! Svo er líka frábært að fá sumarfrí. 

En er þetta þess virði? Á ég að halda áfram? Er í alvörunni gaman í vinnunni? Á ég að flytja til útlanda með litlu fjölskylduna mína og frá öllu hérna heima á Íslandi? Eða á ég kannski að fara að kenna jóga og baka hrökkbrauð?

Og svarið er víst JÁ, ég ætla að halda áfram, því þegar öllu er á botninn hvolft finnst mér gaman að vera læknir og ég hlakka til að verða stór og fara í sérnám og halda áfram að vera og vinna sem læknir.

Ætla svo að reyna að hafa það að leiðarljósi á hverjum morgni að hafa kveikt á jákvæða fattaranum en ekki þeim neikvæða. Hjá mér verður því gaman í vinnunni í framtíðinni og vonandi hjá ykkur líka – en mest af öllu vona ég þó að við fáum soldið meira borgað fyrir vinnuna okkar ...